The Evil That Men Do – een meesterwerk van melodische agressie en progressieve metal-structuren

The Evil That Men Do – een meesterwerk van melodische agressie en progressieve metal-structuren

De jaren 80 waren een tijdperk van innovatie en experimenteerlust binnen de heavy metal scene. Bands probeerden grenzen te verleggen, instrumentale virtuositeit met agressieve lyrics te combineren en nieuwe subgenres te creëren. Iron Maiden, onder leiding van de iconische frontman Bruce Dickinson, was een van de bands die deze beweging spearheadden. Hun album Seventh Son of a Seventh Son, uitgebracht in 1988, staat bekend als een meesterwerk binnen het progressieve metalgenre. Op dit album vinden we de track “The Evil That Men Do”, een nummer dat perfect illustreert hoe Iron Maiden complexe songstructuren kon combineren met memorabel refreins en Dickinson’s karakteristieke vocalen.

“The Evil That Men Do” begint met een mysterieuze, bijna klassieke gitaarinleiding van Dave Murray en Adrian Smith. De melodie suggereert een onheilspellend verhaal, terwijl de drums van Nicko McBrain subtiel meedoen, alsof ze op tiptoe de spanning opbouwen. Dan breekt Bruce Dickinson’s krachtige stem door met zijn unieke hoge noten en diepe growl. De tekst schildert een grimmige blik op menselijke hebzucht, geweld en de gevolgen ervan.

Het eerste couplet:

“The evil that men do lives after them; the good is oft interred with their bones.”

Deze beroemde quote van Shakespeare dient als leidraad voor het nummer en zet direct de toon: een reflectie op de duistere kanten van de menselijke natuur.

De song bouwt geleidelijk aan met steeds complexere gitaarpartijen, waarbij solos worden gevormd door Murray en Smith. De baslijnen van Steve Harris zijn prominent aanwezig, een kenmerk van Iron Maiden’s sound. “The Evil That Men Do” is geen typisch hardrocknummer; het bevat progressieve elementen zoals tempowisselingen, harmonische verschuivingen en een brug die bijna jazzy aandoet.

Iron Maiden’s geluid werd gevormd door de individuele talenten van de bandleden:

  • Bruce Dickinson: De frontman met zijn indrukwekkende vocale range en theatraliteit. Dickinson heeft altijd de teksten van Iron Maiden persoonlijk geïnterpreteerd, waardoor hij een unieke energie en diepgang aan het podium gaf.
  • Steve Harris: De oprichter, bassist en songwriter van de band. Harris’ basslijnen waren niet alleen melodisch maar ook ritmisch complex, en vormden de ruggengraat van Iron Maiden’s sound.
  • Dave Murray en Adrian Smith: Twee gitaarvirtuozen die samen een onmiskenbaar geluid creëerden. Hun solos waren technisch briljant maar bleven tegelijkertijd melodisch en toegankelijk.
  • Nicko McBrain: De drummer met de bijna onuitputtelijke energie, die Iron Maiden’s muziek een extra dimensie gaf.

“The Evil That Men Do” is meer dan alleen een metalnummer. Het is een verhaal, een reflectie op de menselijke conditie en een toonbeeld van Iron Maiden’s muzikale genialiteit. De combinatie van agressieve riffs, progressieve songstructuren en Dickinson’s expressieve vocalen maakt het nummer tot een tijdloze klassieker in de metalgeschiedenis.

Meer dan alleen muziek:

Iron Maiden heeft altijd meer betekend dan alleen muziek. De bandleden zijn sterke persoonlijkheden met eigen interesses en visies. Bruce Dickinson is niet alleen zanger maar ook een ervaren piloot, schrijver en bierbrouwer. Steve Harris’ passie voor geschiedenis heeft geleid tot de oprichting van een museum over de geschiedenis van zijn geboorteplaats, Londen.

De band heeft door de jaren heen een trouwe schare fans opgebouwd wereldwijd. De “Iron Maiden Family” is bekend om haar loyaliteit en enthousiasme.

Iron Maiden’s impact:

Iron Maiden heeft een enorme invloed gehad op de heavy metal scene. Hun muziek inspireerde talloze andere bands, en hun theatralische live-optredens zetten de standaard voor het genre. De bandleden hebben altijd gepleit voor creatieve vrijheid en artistieke integriteit, wat hen tot rolmodellen maakt voor jonge muzikanten.

“The Evil That Men Do” is een perfect voorbeeld van Iron Maiden’s unieke sound: agressief maar melodisch, complex maar toegankelijk. Het nummer blijft relevant en inspirerend, en bewijst de tijdloze kracht van goede muziek.